مقایسه اثر داروهای پروپوفول و دگزامتازون با متوکلوپرامید همراه با دگزامتازون بر میزان تهوع و استفراغ بعد از بیهوشی عمومی

زمینه و هدف : یکی از شایع ترین و ناخوشایندترین عوارض بعد از بیهوشی، تهوع و استفراغ است که باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی می شود. پروپوفول و متوکلوپرامید دو داروی قابل دسترس می باشند که تجویز هر کدام می تواند؛ به نوعی در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر باشد. از طرفی تجویز دگزامتازون همراه با داروهای یاد شده تاثیر به سزایی در کاهش تهوع و استفراغ دارد. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون در جلوگیری از ایجاد تهوع و استفراغ بعد از اتمام بیهوشی عمومی انجام گرفت. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی 100 بیمار asai و asaii در محدوده سنی 60-16 سال که طی سال های 85-1384 برای عمل جراحی انتخابی ارتوپدی اندام ها تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند؛ به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به تمامی بیماران داروهای پره مدیکاسیون، اینداکشن و بیهوشی یکسان داده شد. به گروه اول (48 نفر) متوکلوپرامید (mg10) به همراه دگزامتازون (mg8) و به گروه دوم (52 نفر) پروپوفول (mg20) با دگزامتازون (mg8) داخل وریدی 5 دقیقه قبل از اتمام عمل جراحی تزریق گردید و تا 4 ساعت بعد از عمل شیوع تهوع و استفراغ در هر گروه ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تی استودنت، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : میزان تهوع در گروه اول 4/35درصد و در گروه دوم 5/11درصد به دست آمد (p<0.05). همچنین شیوع استفراغ در گروه اول 7/27 درصد و در گروه دوم 7/7 درصد بود (p<0.05). نتیجه گیری:  این مطالعه نشان داد که پروپوفول همراه با دگزامتازون باعث کاهش معنی دار تهوع و استفراغ در بیماران بعد از بیهوشی عمومی در مقایسه با متوکلوپرامید همراه دگزامتازون می گردد.